[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mieszane uczucia. Przeze mnie doznała krzywdy. To była tylko moja wina. Oznajmiła
zupełnie szczerze, że nie chce męża detektywa. Całkiem niedawno zacząłem się
spotykać z agentką FBI, Betsey Cavalierre. Teraz Betsey nie żyła. Jej śmierć
pozostawała zupełną zagadką. Z Jamillą Hughes bałem się nawet pójść do
restauracji. Prześladowały mnie zmory przeszłości.
 Niezły z ciebie detektyw  mruknąłem pod nosem. Przed sobą zobaczyłem
drogowskaz z napisem  Fresno". To właśnie tam chciałem się dowiedzieć czegoś
więcej o zębach.
Z
ciśle mówiąc: o kłach.
Rozdział 29
Napis nad drzwiami głosił  Tatuaże, kły i pazury". Studio mieściło się na
peryferiach średnio zamożnej dzielnicy, w centrum Fresno. Przez szybę widać było
zaśmiecone wnętrze i stary fotel dentystyczny. Na fotelu kuliła się młoda
dziewczyna, może czternasto- lub piętnastoletnia. Chudą pryszczatą twarz pochyliła
nad kolanami i krzywiła się przy każdym ukłuciu igły.
Obok, na stołku, siedział młody człowiek w żółto-niebieskiej chustce na głowie.
Robił tatuaż. Sięgnął po buteleczkę tuszu. Wzory, wiszące za nim na ścianie,
przypominały mi rysunki spirografem, sprzedawane na szkolnej giełdzie.
Przez kilka minut stałem na ulicy i przyglądałem się robocie. Myślałem o
fizycznym bólu, związanym z tatuażem i& morderstwami.
Liznąłem trochę podstawowej wiedzy na temat tatuaży. Mistrz skierował światło
małej lampki prosto na kark dziewczyny. Miał dwie maszyny na pedały  jedną do
konturów, drugą do cieni i kolorów. Na okrągłym stojaku pomiędzy maszynami
mieściło się czternaście igieł. Im więcej igieł, tym barwniejszy efekt.
Jakiś krótko ostrzyżony przechodzień w średnim wieku na chwilę stanął koło
mnie, zerknął w szybę i rzucił:
 To głupota. Głupi, kto na to patrzy.
97
I poszedł.
Ostatnio nie brakuje u nas krytyków. Wreszcie wszedłem do środka i obejrzałem
dzieło mistrza. Był to mały, zielono-złoty celtycki symbol. Zapytałem, gdzie znajdę kły
i pazury. Mistrz lekko poruszył głową i brodą wskazał korytarz po lewej stronie. Nie
wyrzekł ani słowa.
Minąłem kilka gablotek. Kolczyki na język i do pępka, łącznie z takimi, co świeciły
nocą, kastety, ciemne okulary, fajki, paciorki i plakat z dwoma najpopularniejszymi
pazurami: Ogrem i Faustem.
Ciepło, ciepło, pomyślałem, idąc dalej. Nagle stanąłem twarzą w twarz z kolejnym
mistrzem.
Chyba mnie oczekiwał, bo zaczął mówić, gdy tylko przekroczyłem próg jego
królestwa.
 Zatem w końcu przybyłeś, pielgrzymie. Kiedy wchodzisz do najciekawszych,
najbardziej niebezpiecznych wampirzych klubów w Los Angeles, Nowym Jorku,
Nowym Orleanie i Houston, to wszędzie dostrzegasz kły. To jest dopiero widok,
stary! Kły gotajskie, edwardiaóskie, wiktoriańskie, deliryczne& Wszystko, co tylko
zechcesz. Byłem jednym z pierwszych w tym biznesie. Zacząłem w Laguna Beach i
parłem na pomoc. Oto ja, Fresno Kid.
Kiedy wygłaszał tę przemowę, przyjrzałem się jego zębom. Miał przedłużone
siekacze. Wyglądały tak, jakby mogły naprawdę zrobić krzywdę.
Nazywał się John Barreiro i był niskim, przeraz
liwie chudym facetem, ubierającym
się na czarno, tak jak Peter Westin. Nigdy w życiu nie napotkałem tak złowieszczej
postaci.
 Wie pan, po co przyszedłem. Chodzi mi o morderstwa w parku Golden Gate 
powiedziałem.
Pokiwał głową i uśmiechnął się szelmowsko.
 Wiem, z czym przychodzisz, pielgrzymie. Przysłał cię Peter Westin. Ma dar
przekonywania, prawda? Pozwól za mną.  Zaciągnął mnie do ciasnego i zapchanego
pokoiku na za- ' pleczu. Z
ciany były niebieskie, a światło karmazynowe. i
Barreiro tryskał niespożytą energią. Kiedy mówił, wciąż krążył po małym
pomieszczeniu.
 W Los Angeles jest słynny Fang Club. Podobno to jedyne miejsce, gdzie można
spotkać wampira i potem jeszcze o tym opowiadać. W weekendowe noce bywa tam [ Pobierz całość w formacie PDF ]