Dawno mówią: gdzie Bóg, tam zgoda. Orzechowski

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

cie. Wydawało mu si�, �e znajomoS� wszystkich tajników tych
spraw mo�e poderwa� zaufanie do kierownictwa.
Strze�onego Pan Bóg strze�e mówił, czuj�c z przera�e-
niem, �e plecie bez sensu i naprawd� nieprzekonuj�co. Nie ryzy-
kuj niepotrzebnie...
OczywiScie, jeSli b�dzie ci�ko, jeSli stanie si� niebezpiecznie?
Taki był właSnie Tolek Jermakow! Z mlekiem matki wyssał po-
gard� dla wszelkich waruneczków i niedomówie�. Wstydził si� te-
raz za Krajuchina i było mu �al staruszka. Był zaniepokojony. Przy-
bli�ył si� na ekranie i przygl�dał si� Krajuchinowi. Ten natychmiast
si� cofn�ł. Przez kilka sekund panowało napi�te milczenie.
A zatem prosz� słucha�, towarzyszu Jermakow Krajuchin
starał si� ze wszystkich sił panowa� nad podcinaj�c� nogi słabo-
Sci� słucha� uwa�nie. Nie mam zamiaru prowadzi� j�zykowej
szermierki, przynajmniej teraz... Rozumiesz?
Tak jest! cicho odpowiedział Jermakow. Nie b�d� nie-
potrzebnie ryzykowa�. Zgadzam si�, �e najwa�niejszym zadaniem
wyprawy jest szcz�Sliwy powrót na Ziemi� statku i ludzi. Statek
potrafi� uchroni� przed niebezpiecze�stwami, lecz czy potrafi� opa-
nowa� swoich towarzyszy... oni przecie�...
JesteS dowódc�!
Tak, jestem dowódc�, lecz ka�dy z nich ma swój rozum, swo-
je mySli i swoje własne serce. Nie b�d� chcieli mnie zrozumie�
i nie wiem, czy potrafi� w razie potrzeby zmusi� ich do odwrotu.
Nie mam waszego autorytetu.
110
Nie zrozumiałeS mnie, mój chłopcze...
Mam wra�enie, �e jednak zrozumiałem, Mikołaju Zacharo-
wiczu. Na wasz rozkaz jestem gotów wykona� wszystko, nawet
jeSliby to uwłaczało mojemu honorowi. Czy jednak reszta byłaby
gotowa uczyni� to samo, nie wiem.
Jermakow wwiercał si� swoim wnikliwym spojrzeniem prosto
w sam mózg Krajuchina. Rozumiał... wszystko rozumiał.
Mog� si� tylko domySla�, co macie na mySli...
Krajuchin ci�ko opuScił głow� na piersi i wyszeptał:
Dobrze wi�c, post�puj zgodnie z tym, co wiesz. Widocznie
nie ma na was rady. Cała moja nadzieja w twoim rozs�dku. A teraz
wybacz... musz� ju� iS�. Zdaje si�, �e troch� si� rozchorowałem.
PowinniScie wypocz��.
A powinienem. Sprawdzaj dokładnie działanie automatów
radiowych. Co pół godziny musimy otrzymywa� od was sygnał.
Co dwie godziny twoje osobiste sprawozdanie. Nie spóxniajcie si�
nawet o sekund�!
Tak jest!
No, to trzymaj si�!
Krajuchin wstał i chwiejnym krokiem ruszył do drzwi. Czuł,
jak kołysze si� podłoga, jak staje d�ba. Musz� zd��y�... bły-
sn�ło mu w mySlach, po czym zwalił si� w czarn� przepaS�. Ock-
n�ł si� w ciepłym łó�ku u siebie w hotelu. Za oknem Swieciło sło�-
ce. Na nocnym stoliku zobaczył plastikowe, ró�nobarwne ampułki
i pudełeczka. Obok wpatrzeni w niego siedzieli doktor i Wiera,
ubrani w białe fartuchy.
Która godzina? zapytał, z trudem poruszaj�c nieposłusz-
nym j�zykiem.
Dwunasta pi�� natychmiast odpowiedziała Wiera.
A jaki dzie�?
Dwudziesty sierpnia...
To ju� trzeci dzie�.
Wiera przytakn�ła. Krajuchin zaniepokoił si�, próbował si�
unieS�.
Jak Hius ?
W porz�dku. Doktor delikatnie poło�ył mu r�k� na ramie-
niu. Prosz� le�e� spokojnie.
Przed chwil� był telefon z radiostacji mówiła Wiera.
Wszystko w porz�dku.
To dobrze mrukn�ł Krajuchin. To bardzo dobrze...
111
Doktor dotkn�ł ramienia chorego jednym z plastikowych zbior-
niczków. Rozległo si� syczenie i lekarstwo zostało wprowadzone
pod skór�. Krajuchin zamkn�ł oczy. Po chwili powiedział wyraxnie:
Prosz� przekaza� Jermakowowi. Wszystko, co mówiłem, nie
liczy si�. To była panika... byłem chory...
Bredzi... szepn�ła Wiera.
Krajuchin chciał zaprotestowa�, lecz usn�ł.
Obudził si� w nocy i od razu poczuł si� znacznie lepiej. Wiera
podała mu bulion i sucharki, do picia przyniosła wywar z indyj-
skich ziółek.
Wł�czcie radiogramy za��dał Krajuchin.
Musicie jeszcze wypoczywa� zaprotestowała Wiera.
Powiedziałem: wł�czcie radiogramy!
Wiera posłusznie wł�czyła magnetofon. Słuchał, ale nie potra-
fił si� skoncentrowa�. Patrzył w sufit i zastanawiał si�, czy Hius
zacz�ł ju� wytraca� szybkoS�. Zasn�ł nie wiadomo kiedy.
Nast�pny dzie� przeszedł bez wa�niejszych wydarze�. Stan
Krajuchina poprawiał si� z ka�d� chwil�. Doktor zezwolił na usta-
wienie obok łó�ka wideofonu, a nast�pnie telewizora. Zacz�li przy-
chodzi� goScie. Do póxnej nocy napływały z Hiusa sygnały i ra-
porty Jermakowa. Przychodzili do Krajuchina in�ynierowie,
majstrowie, kierownicy słu�b. Po kolacji chory przejrzał gazety,
popatrzył na telestereoskopowy program z Moskwy, porozmawiał
z Wier� i Lachowem. Poczuł si� zm�czony, jak zwykle ka�dego
wieczoru, uspokoił si� wi�c i uło�ył do snu.
Rano wpadła do pokoju Wiera. Była blada, nieuczesana. Zbyt
głoSno, przynajmniej takie odniósł wra�enie, wykrzykn�ła:
Hius nie podaje sygnałów! Zamilkł noc�... zamilkł... i nie
odzywa si� ju� od pi�ciu godzin.
Ukryła twarz w dłoniach i rozpłakała si�.
Atak
...Albo wszystko, co pisali powieSciopisarze i dziennikarze, to [ Pobierz całość w formacie PDF ]

ebook @ pobieranie @ pdf @ do ÂściÂągnięcia @ download

Wątki

Cytat

Ibi patria, ibi bene. - tam (jest) ojczyzna, gdzie (jest) dobrze
Dla cierpiącego fizycznie potrzebny jest lekarz, dla cierpiącego psychicznie - przyjaciel. Menander
Jak gore, to już nie trza dmuchać. Prymus
De nihilo nihil fit - z niczego nic nie powstaje.
Dies diem doces - dzień uczy dzień.