[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Megan patrzyła, jak Hailey delikatnie prowadzi Darnella na siedzenie pasa\
era. Evan sięgnął
po kluczyki i otworzył drzwi. Razem usadowili potę\
nego chłopaka w samochodzie. Potem
Hailey przesunęła fotel tak, \
e Darnell nie musiał wbijać kolan w obudowę. Niewiarygodne.
W tej samej chwili, w której Megan gotowa była uznać, \
e ta dziewucha to wcielenie zła, ona
zaczynała się zachowywać jak człowiek.
- Dobra, to do zobaczenia. - Hailey pocałowała Evana i wsiadła za kierownicę.
- Jedz
ostro\
nie - poprosił Evan i zarobił na uśmiech swojej dziewczyny.
- Cześć, Hailey - zawołała Megan.
Hailey ruszyła bez słowa, zostawiając Megan i Evana na drodze.
- Miła osóbka - mruknęła Megan pod nosem.
Evan zerknął na nią z ukosa i zawrócił do swojego samochodu.
- Chodz
. Wracajmy do domu.
- I jak, twoi rodzice nas zabiją? - spytała Megan, patrząc na zegarek: kwadrans po pierwszej. -
Bo moi na pewno by to zrobili.
- Nie martw się. Wszystko jest pod kontrolą - uspokoił ją Evan.
Wyłączył światła, skręcając na spokojną ulicę McGowanów. Zaparkował samochód na
samym skraju podjazdu i zgasił silnik. Rozległo się cykanie setek świerszczy. W domu
świeciła się tylko lampa w salonie.
- Hej - szepnął Evan. - Dobrze się dzisiaj bawiłaś? Megan spojrzała na niego, a serce jej
gwałtownie załomotało.
Lekko nachylony, opierał się o deskę rozdzielczą. Z tak bliska mogła zobaczyć zarost, który
kiełkował mu na brodzie.
- Twoi przyjaciele są fajni.
- Wiedziałem, \
e ich polubisz - mruknął, zaglądając jej w oczy tak głęboko, \
e nie mogła
oderwać spojrzenia. - A oni polubią ciebie.
Megan z trudem przełknęła ślinę.
- Naprawdę...?
- No có\
, a jak tu cię nie lubić? - powiedział Evan z uśmiechem.
O Bo\
e, on zamierzał ją pocałować. Tu, na środku podjazdu. A ona tak bardzo, tak bardzo
tego chciała. Czuła to ka\
dą komórką swojego ciała.
Ale on ma dziewczynę. Hailey to mo\
e i suka, ale jest kole\
anką z dru\
yny, i chocia\
taka
okazja jeszcze nigdy wcześniej się nie nadarzyła, Megan nie była dziewczyną, która kradnie
chłopaków innym sprzed nosa, nawet paskudnym przeciwniczkom.
- Dobra, tylko pamiętaj... Megan znieruchomiała.
- ...\
eby bardzo cicho zamknąć drzwi - szepnął Evan. Odwrócił się i wysiadł. Z Megan uszło
powietrze. Wysunęła się z samochodu. Bezszelestnie ruszyła za Evanem po podjez
dzie i
dokoła domu. Poza świerszczami słyszała tylko własny oddech. W ka\
dej sekundzie obawiała
się, \
e nagle otworzy się jakieś okno albo rozbłyśnie światło, ale wszędzie panował spokój.
Evan chyba naprawdę wiedział, co robi.
Dotarł do tylnych drzwi i do połowy otworzył zewnętrzną ramę obitą siatką, zatrzymując ją
czubkiem zamszowego buta.
- Lekcja numer jeden - szepnął. - Do tego miejsca nie skrzypi - Megan się uśmiechnęła.
- Jasne.
Wyjął spod słomianki klucz.
- Lekcja druga: korzystanie z tego klucza jest znacznie bardziej ciche ni\
wyciąganie z
kieszeni całego pęku.
Megan wstrzymała oddech, kiedy Evan otwierał drzwi. Z powrotem odło\
ył klucz pod
wycieraczkę i skinął głową na znak, \
eby Megan poszła przodem. Przez długą chwilę stała
bez ruchu, wpatrując się w wąskie przejście między Evanem a framugą drzwi.
Musiała obrócić się bokiem, \
eby przejść. Kiedy się prześlizgiwała do środka, całym ciałem
otarła się o Evana. Noga przy nodze, pierś przy piersi, policzek pochylony tu\
przy jego
nosie... Poczuła gorący oddech Evana na swojej twarzy. Spodziewała się, \
e chłopak trochę
się odsunie, \
eby zrobić dla niej więcej miejsca, ale ani drgnął.
Megan wreszcie dostała się do holu. Uśmiechnęła się, gdy owiało ją chłodne, świe\
e
powietrze kuchni, potęgując łaskoczące ciepło, jakie czuła w całym ciele. Evan odwrócił się
do niej plecami, cicho domykając drzwi, a potem przekręcił klucz. W domu panowała
całkowita cisza.
- Tylne schody - powiedział cicho.
Jego głos przejął ją dreszczem od stóp do głów. Megan ruszyła za nim na palcach. Zatrzymał
sie przy schodach, \
eby puścić dziewczynę przodem. Megan postawiła stopę na pierwszym
stopniu i zatrzymała się, zdając sobie sprawę, \
e powinna coś powiedzieć. Mo\
e nawet zdoła
wymyślić jakieś fajne zdanie na po\
egnanie.
Musiała wykorzystać tę szansę.
Odwróciła się raptownie, a Evan wszedł prosto na nią. [ Pobierz całość w formacie PDF ]