[ Pobierz całość w formacie PDF ]

deszcz. Nie zmieniał też nikomu koła ani nie odwoził
żadnego smoczka.
Nie dostał także buziaka. Ale to akurat mu nie
przeszkadzało. Przeżył trzydzieści trzy lata bez poca�
łunków i też jakoś dawał sobie radę.
Bardzo był z siebie zadowolony. Dopóki nie za�
uważył leżącego na stole kolczyka. Przez chwilę tylko
mu się przyglądał, potem jednak wziął błyskotkę do
ręki.
Maddie uważała go za starego pryka, zupełnie nie�
czułego na uroki kobiet. Obojętnego wobec seksu.
Właściwie nie powinno mu to przeszkadzać, ale było
inaczej. Sam nie rozumiał, dlaczego.
Tylko on wiedział, z jakim trudem musiał się po�
wstrzymywać, by jej nie dotknąć i nie całować...
Przy niej czuł się jak przebudzony z długiego snu.
A nazajutrz rano stwierdził, że nic mu się nie śniło.
I poczuł się oszukany.
- Co zrobiłaś? - prawie krzyknął Joshua.
Ta kobieta naprawdę posunęła się za daleko.
64 NIEGRZECZNA NARZECZONA
Maddie szeroko otworzyła oczy i wzięła Dawida
z rąk Patricka.
- Zgłosiłam cię na ochotnika jako porządkowego
na zabawie w domu kultury.
- Co ci, do jasnej cholery...
Maddie zasłoniła uszy Dawidowi i spojrzała na
Joshuę z oburzeniem.
- Czy mógłbyś mi trochę pomóc w kuchni?
- Nie widzę powodu... - warknął, ściągając pele�
rynę.
- Bardzo cię proszę.
- No, dobrze, dobrze - mruknął, ale najpierw dla
uspokojenia kilka razy głęboko odetchnął. - Ale jeśli
uważasz, że mój język nie jest przeznaczony dla de-
likatnych uszu Dawida, to może dasz małego Patr-
ckowi?
Maddie spojrzała na Patricka.
- Mógłbyś?
- Jasne. - Chłopak wyraz
nie wolał zejść ojcu
z oczu.
Joshua wszedł do kuchni, zignorował apetyczny
zapach duszonej wołowiny i oparł się o blat.
- No więc?
- Kiedy byłeś na dworze, zajrzała tu pani Qua-
ckenbush z córką. Sprzedawały bilety na tance w do�
mu kultury. - Maddie zniżyła głos. - Widziałeś Amy,
córkę pani Quackenbush? Bardzo rezolutna młoda
osóbka. Gapiła się na Patricka i on też nie spuszczał
NIEGRZECZNA NARZECZONA 65
z niej wzroku, ale za bardzo się wstydził, żeby coś
powiedzieć, więc...
- Więc?
- Więc kiedy pani Quackenbush powiedziała, że
potrzebują jeszcze paru dorosłych do pilnowania, po�
myślałam sobie, że gdybyś poszedł, wziąłbyś Patri-
cka i...
- To idiotyczny pomysł.
Maddie wyglądała na obrażoną.
-Wcale nie. Zresztą to tylko kilka godzin.
- A skąd wiesz, że tego dnia nie będę zajęty?
- Pytałam Patricka.
- Przecież ja co wieczór mam coś do roboty.
- Tak? Jasne, siedzisz w domu, czytasz gazetę
i patrzysz, jak trawa rośnie. Raz możesz się poświę�
cić. Zapewniam cię, że od tego nie umrzesz.
- To wcale nie jest takie pewne.
- Wiesz co? Zaczynam myśleć, że po prostu się
boisz.
Maddie wyglądała tak słodko, że Joshua z tru�
dem powstrzymał się, by nie zamknąć jej ust poca�
łunkiem.
- Nie lubię, kiedy ktoś układa mi plany - mruknął.
Maddie zamilkła na moment i nałożyła mu pełen
talerz gulaszu.
- Zresztą nie będziesz musiał iść sam - powie�
działa w końcu.
- Naprawdę?
66 NIEGRZECZNA NARZECZONA
- Tak. Powiedziałam pani Quackenbush, że przyj�
dę z tobą - oznajmiła, patrząc mu prosto w oczy.
Maddie uważała się za osobę tolerancyjną. Owszem,
miała duży temperament, ale starała się żyć zgod�
nie z ideą, że na świecie jest miejsce dla wszystkich
i wszystkiego.
Dla wszystkiego, oprócz muzyki country granej
przez facetów, którzy nawet nie wiedzą, ile strun ma,
banjo.
Kiedy godziła się wraz z Joshuą pilnować porząd-
ku na zabawie w domu kultury, nie miała pojęcia, że
ona, miłośniczka dobrego, starego rocka przez tyle
godzin będzie musiała słuchać tej beznadziejnej mu�
zyki i patrzeć na ludowe tance. Przez pierwsze pół
godziny nawet ją to bawiło. Póz
niej miała wszystkie�
go szczerze dość.
Podpierając ścianę, słuchała kolejnej smętnej melodii
i marzyła o jakiejś piosence Bruce'a Springsteena.
- Znów tupiesz nogą - szepnął jej w pewnej chwi�
li do ucha Joshua.
- Wcale nie tupię. To naturalna reakcja mojego
ciała na zbyt powolny rytm.
- Od początku mówiłem, że to kiepski pomysł.
- Na szczęście połowa balu już za nami.
- Zaledwie jedna trzecia - uściślił Joshua. - Takie
imprezy trwają co najmniej trzy godziny.
Tym razem Maddie naprawdę tupnęła.
NIEGRZECZNA NARZECZONA 67
- Czy ten zespół nigdy nie robi sobie przerw?
- Może komuś urwie się struna.
- Nie śmiej się dziadku z cudzego wypadku.
- Czasem człowieka może ocalić tylko dobry humor.
- Wiesz co? Wyglądasz dziś super, ale jesteś wy�
jątkowo zgryz
liwy.
- Mówiłem ci, że nie lubię, kiedy ktoś układa mi
plan dnia.
- Nikt ci niczego nie układał. Może tylko trochę
pomógł w ostatecznym podjęciu decyzji.
Joshua milczał przez chwilę, potem spojrzał na
parkiet.
- Super, powiedziałaś?
Dopiero po chwili zrozumiała, o co mu chodzi.
- No - przyznała z uśmiechem.
Westernowa, biała koszula kontrastowała z jego
ciemną karnacją i przyciągała wzrok, szczególnie
damski, do szerokich ramion. Na dodatek czarne, ob-
cisłe dżinsy podkreślały jego wzrost i bardzo intere�
sującą pupę.
- Jest tu parę pań, które nie mogą oderwać od
ciebie wzroku. Może byś z którąś zatańczył?
- Nie uważasz czasem, że dość mam już tortur jak
na jeden wieczór?
- Ciekawe, od jak dawna jesteś taki... ze wszyst�
kiego niezadowolony i skwaszony.
- Od mniej więcej godziny i piętnastu minut - od�
parł Joshua, spojrzawszy na zegarek.
68 NIEGRZECZNA NARZECZONA [ Pobierz całość w formacie PDF ]