[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wymaganiom biedny Tom nie potrafił sprostać; choćby nie wiedzieć jak się starał, zawsze
popełniał jakąś gafę, której Fiona na ogół nie omieszkała mu wytknąć.
- Jeszcze ciekawiej jest z wiernością małżeńską! - Gareth pociągnął spory łyk wina. -
Na przykład wśród Beduinów nie obowiązuje ani mężczyzn, ani kobiet. A u pewnych
afrykańskich plemion panuje tak zwany zwyczaj  czwartego dnia : przez trzy dni kobiecie
wolno sypiać wyłącznie z mężem, natomiast kolejnego dnia może iść do łóżka z kim chce. Z
kolei aborygeni posunęli do ekstremów jus primae noctis, czyli prawo feudalnego dziedzica
do sypiania w noc poślubną z małżonkami swoich poddanych. Na niektórych obszarach
Australii w noc poślubną całe plemię pieprzy się z panną młodą!
- To tylko następne argumenty potwierdzające to, co powtarzam od zawsze -
powiedziałem. - W obecnych czasach naprawdę nie ma żadnego powodu, żeby przechodzić
przez ten cały kretyński rytuał, jakim jest ślub, wszystko jedno, czy zawierany w kościele, czy
przed urzędnikiem. Jeśli dwoje ludzi się kocha, mogą po prostu mieszkać razem i już; nie ma
powodu, żeby się pobierali!
- Wiesz, dotychczas się z tobą zgadzałem - rzekł Gareth, nagle poważniejąc - ale
ostatnio doszedłem do wniosku, że jednak nie masz racji. Znudziło mi się łażenie na śluby
ludzi, którzy w gruncie rzeczy nic mnie nie obchodzą. Chciałbym wreszcie pójść na ślub
kogoś, kogo kocham tak bardzo jak was, moi mili. Z
lub naprawdę może być piękną,
wzruszającą ceremonią, która wszystkim na długo zostanie w pamięci. Zastanówcie się nad
tym.
- Ja tam wcale nie muszę się zastanawiać - oświadczył Tom. - Od dawna bardzo bym
chciał się ożenić! To nie moja wina, że wciąż jestem kawalerem. Ale ilekroć oświadczam się
jakiejś dziewczynie, dostaję od niej kosza. A oświadczałem się już chyba wszystkim, które
znam!
- Mnie jeszcze nie - powiedziała z lekką pretensją w głosie Scarlett.
- Naprawdę? - zdziwił się Tom. - Wybacz mi, moja droga, już się robi. - Zerwał się z
krzesła, padł przed nią na kolana i spytał: - Scarlett, chcesz zostać moją żoną?
- Nie - odparła Scarlett. - Ale dziękuję, że mnie poprosiłeś; czułam się pominięta.
Wszyscy oprócz Toma parsknęli śmiechem i wkrótce rozmowa przeszła na inne tory,
mnie jednak zapadły w pamięć słowa Garetha o tym, że chętnie poszedłby na ślub kogoś,
kogo kocha. Przypomniałem je sobie jadąc w stronę zamku Hamisha i pomyślałem, że ja
również chętnie wybrałbym się na ślub Davida, Toma, Fiony albo Scarlett. Naprawdę byli mi
najbliżsi na świecie i ze wszech miar pragnąłem, żeby znalez
li partnerki i partnerów, z
którymi zechcą spędzić resztę życia, i żeby żyli z nimi długo i szczęśliwie; jak w bajce.
Zmierzchało już, kiedy minąłem podłużne górskie jezioro i wjechałem na wąską,
wijącą się przez las drogę, która wiodła do rozległej posiadłości Hamisha Banksa. Kilometr
dalej przejechałem przez wielką bramę z kutego żelaza i zobaczyłem na końcu podjazdu
ogromny, średniowieczny zamek ze wspaniałymi basztami, a kilkaset metrów na lewo
niewielki kamienny kościółek z dzwonnicą, w którym prawdopodobnie od wielu pokoleń
żenili się przodkowie narzeczonego Carrie. Spojrzałem na zegarek. Było dziesięć po siódmej.
Zakląłem w duchu, parkując volvo pod rozłożystym dębem i obiecałem sobie, że jak tylko
wpadnie mi trochę gotówki w związku z projektem banku, od razu wybiorę sobie nowy wóz i
wpłacę pierwszą ratę. Miałem dość jeżdżenia tym starym szmelcem.
Szybko zrzuciłem z siebie ciepły sweter i włożyłem frak leżący na tylnym siedzeniu,
po czym przebiegłem żwawo przez murawę i otworzyłem ciężkie boczne drzwi starej
budowli. Ciasne wnętrze świątyni, rozświetlone dziesiątkami grubych świec, wypełnione było
po brzegi ludz
mi. Stanąłem z boku przy samej ścianie i skierowałem wzrok w stronę ołtarza. - [ Pobierz całość w formacie PDF ]