[ Pobierz całość w formacie PDF ]

w szybie jej odbicie.
- Ojciec obiecał ci posag?
- PięćdziesiÄ…t tysiÄ™cy funtów. No i oczywiÅ›cie wszyst­
ko, co odziedziczyłabyś po jego śmierci, przeszłoby na
mnie. Takie jest prawo Anglii, a ty, moja najsÅ‚odsza, sta­
łaś się właśnie Angielką.
- Pewnie uważasz teraz, że niepotrzebnie się ze mną
ożeniłeś - szepnęła.
ChciaÅ‚ jej przytaknąć, ale żal, jaki zabrzmiaÅ‚ w jej gÅ‚o­
sie, powstrzymał jego gniew. Nic mu z tego nie przyjdzie,
jeśli wyładuje na niej swą wściekłość.
- Musisz mi uwierzyć, Devonie, że nie miałam pojęcia
o tym, iż ojciec oddaÅ‚ siÄ™ hazardowi do tego stopnia, że­
by stracić wszystko.
- Jak mogłaś o tym nie wiedzieć? - zapytał.
- Nie Å›ledziÅ‚am go po caÅ‚ym Londynie. A jeÅ›li chodzi o wie­
rzycieli, to papa kazaÅ‚ mi robić zakupy na jego rachunek i po­
wiedział, że ureguluje wszystko pod koniec miesiąca.
- No i uregulował, nieprawdaż, hrabino? - warknął,
a potem spojrzał na nią ze złością.
- Przez lata całe nie grał i na nic nie stawiał. Dlaczego
zaczÄ…Å‚ teraz?
- ChciaÅ‚, żebyÅ› miaÅ‚a pozycjÄ™ w Å›wiecie, której jego do­
lary nie mogły za nic kupić. Tytuł, hrabino, budzący od
wieków szacunek w towarzystwie. Możesz teraz robić
afronty wszystkim i nikt nie powie ci zÅ‚ego sÅ‚owa. Prze­
niósÅ‚ ciÄ™ do najwyższej warstwy spoÅ‚eczeÅ„stwa. OsiÄ…g­
nąwszy ten ceł, najwyraz
niej przestał przejmować się tym,
czy pieniądze będą, czy nie.
- Nie mogę uwierzyć, że wszystko stracił na hazardzie.
Miał ochotę lżyć i urągać swej żonie, ale wydała mu się
tak krucha i zagubiona, tak samo oszoÅ‚omiona i przera­
żona oszustwem ojca, jak on.
I znowu na końcu jej rzęs pojawiła się ta jedna łza.
Z pewnością uroniła ich jeszcze kilka, zanim do niego
podeszła. Dlaczego ta łza potrafi go tak łatwo rozbroić?
- Ten prawnik się pomylił - powiedziała błagalnie.
- Nakażę mojemu doradcy prawnemu przeprowadzić
dyskretne śledztwo.
Odwrócił się od niej, gdyż bał się, że żadne śledztwo
nie zmieni stanu rzeczy. MiaÅ‚ teraz jeszcze mniej niż do­
tychczas.
- Po prostu nie pojmuję, co papa sobie myślał.
SpacerujÄ…c z Lauren po Hyde Parku, Georgina ze zdu­
mieniem stwierdziÅ‚a, że sÅ‚oÅ„ce nadal Å›wieci, kwiaty pysz­
nią się swymi barwami, a na wiązach wciąż wiszą liście.
CzujÄ…c rosnÄ…cÄ… frustracjÄ™, rzuciÅ‚a okiem na swÄ… towa­
rzyszkÄ™.
- Wtedy, w ogrodzie, powtarzał mi, że mnie kocha...
a przez cały czas wiedział, że złamał umowę z Devonem. To
takie niesprawiedliwe. Powinnaś była widzieć wyraz twarzy
Devona, kiedy zdał sobie sprawę, że pan Ludlow mówi
o długach. Wyglądał, jakby papa poderżnął mu gardło.
- Tak, to właśnie musiała być jego pierwsza reakcja, ale
bez wÄ…tpienia z czasem wróci do siebie i zda sobie spra­
wę, że poślubiając ciebie, zyskał znacznie więcej, niż wart
był majątek twego ojca.
Georgina pokręciła głową.
- Nie sÄ…dzÄ™.
Przez krótki czas ich małżeństwo wydawało się mieć
wspaniaÅ‚e perspektywy, wiÄ™c zapomniaÅ‚a, że głównym mo­
tywem Devona byÅ‚o dążenie do pozyskania funduszy. Trak­
towaÅ‚ jÄ… dobrze nie dlatego, że zależaÅ‚o mu na niej, lecz dla­
tego, że ze wszystkich sił pragnął zdobyć pieniądze jej ojca.
- %7łeby się z tobą rozwiódł, musiałabyś go zdradzić -
stwierdziła Lauren.
Poznawszy w pełni bliskość, jaka może istnieć między
mężczyznÄ… a kobietÄ…, GinÄ… nie wyobrażaÅ‚a sobie, by mog­
Å‚a znalez
ć się w łóżku z kimś innym niż Devon. Chociaż
wciąż byli dla siebie prawie zupełnie obcy, gdy minęło
pierwsze onieśmielenie, czuła się przy nim bardzo dobrze.
Ale za nic nie pozwoliłaby dotknąć się mężczyz
nie, któ­
ry nic by dla niej nie znaczył.
- To chyba niemożliwe - mruknęła.
- Albo mogłabyś się z nim rozwieść, gdyby cię zgwałcił.
Przypomniała sobie jego łagodny dotyk, ciepłe wargi,
czuły szept.
- Nigdy mnie do niczego nie zmusił.
- A wiÄ™c to on mógÅ‚by ciÄ™ porzucić. Wtedy ty wystÄ…­
piłabyś o rozwód.
Nie mogÅ‚a sobie wyobrazić, by Devon jÄ… zostawiÅ‚. Mo­
że najwyżej odebrać jej swe uczucie... Ciekawe, czy moż­
liwe jest porzucenie uczuciowe. Miała wrażenie, jakby po
wyjaśnieniach prawnika, ukazujących ich dramatyczną
sytuację, wzniósł się między nimi lodowaty mur.
- Dlaczego szukasz sposobu, żebyśmy mogli się rozwieść?
- Bo wtedy oboje wywikÅ‚alibyÅ›cie siÄ™ z niepożądanej sy­
tuacji.
TydzieÅ„ temu pewnie zgodziÅ‚aby siÄ™ z tym twierdze­
niem, ale w jakimÅ› momencie, miÄ™dzy pierwszym poca­
łunkiem, jaki Devon złożył na jej dłoni, a pociechą, jakiej
dostarczył jej zaraz po śmierci ojca... zanim nierozsądek
jej ojca wyszedÅ‚ na Å›wiatÅ‚o dzienne... odkryÅ‚a, że towarzy­
stwo Devona sprawia jej przyjemność.
- Wydaje mi się, że moim obowiązkiem jest zostać przy
nim. To kwestia lojalności. Powinnam wynagrodzić mu
krzywdę, jaką wyrządził mu papa.
- Ni kt nie jest odpowiedzialny za grzechy ojców. [ Pobierz całość w formacie PDF ]