[ Pobierz całość w formacie PDF ]

liczki mieli wykrzywione, a na czołach olbrzymie guzy. Wargi i nozdrza były
zniekształcone. Ale najgorzej wygl�dała sama skóra: poszarzała, jakby gni-
j�ca i spleS
niała, niczym w otwartej, ropiej�cej ranie.
Omal si� nie zakrztusiłem. Gardło S
cisn�ło mi si� tak, �e nie mogłem
złapa� tchu. Opanuj si�, powiedziałem sobie. To przecie� nie ich wina. Nie
patrz z otwartymi ustami jak szeS
ciolatek, który nigdy nie widział zdeformo-
wanej twarzy. Pewnie dlatego nie chcieli na mnie patrze�. Bali si� odruchu
odrazy na ich widok.
Zwrócili si� twarz� do stacji, a ja nie zamierzałem okr��a� ich po raz
drugi. Powtórzyłem pytanie:
 Gdzie jest mechanik?
Obaj jednoczeS
nie podnieS
li ramiona i okropnie pokr�conymi palcami
wskazali w prawo, w stron� piaszczystej drogi wychodz�cej poza miasto,
równoległej do autostrady.
A niech to szlag, pomyS
lałem. Przykro mi, �e cierpicie, chciałbym wam
pomóc, ale teraz sam potrzebuj� pomocy, a wy po prostu zachowujecie si�
niegrzecznie.
Odszedłem. Zaczynała mnie bole� głowa, w gardle czułem suchoS
�. Ze-
garek pokazywał siódm� po południu. Sło�ce było coraz ni�ej. JeS
li szybko
nie znajd� mechanika&
Po przeciwnej stronie na rogu zauwa�yłem restauracj�. Mo�e to za du�e
słowo, bo na pierwszy rzut oka lokal przywodził na myS
l nie domyte ły�ki
i zatłuszczone talerze. Okna były brudne i zakurzone, szyldy Pepsi i Schiltza
wisiały co najmniej od dziesi�ciu lat. Na niekształtnym neonie widniał napis
BAR-B-CUE. Powinni skróci� nazw� do BBC, co mo�na by odczyta� jak
Ból Brzucha i Czkawka.
Lepiej daj sobie spokój z kpinami, bo mo�e jeszcze dziS
wieczorem b�-
dziesz tam jadł, pomyS
lałem.
Teraz wydaje mi si� to niemal zabawne. To znaczy jedzenie. Mój Bo�e,
nie wiem, jak długo to jeszcze wytrzymam.
Przeszedłem wi�c na drug� stron� zakurzonej ulicy i otworzyłem trzesz-
cz�ce drzwi, na których roiło si� od much. W S
rodku siedziało pi�ciu konsu-
mentów.
 Hej, czy ktoS
mo�e mi powiedzie�&
107
Słowa ugrz�zły mi w gardle, zakr�ciło mi si� w głowie. Tamci bowiem
odwrócili si� do mnie tyłem jak na umówiony znak& Ich kr�gosłupy i ra-
miona były pokrzywione w sposób, jakiego natura z pewnoS
ci� nie przewi-
działa. Zerkn�łem w stron� kelnerki za barem, która te� si� odwróciła. Ale
lustro, przekl�te lustro& Odbicie jej twarzy wygl�dało jak wynik potworne-
go eksperymentu genetycznego. Nie miała szcz�ki i zostało jej tylko jedno
oko. Zrobiłem krok do tyłu, pozwalaj�c drzwiom zamkn�� si� ze skrzypie-
niem i trzaskiem, a w pami�ci został mi widok  czy to mo�liwe?  dwóch
szpar, gdzie powinien by� nos.
Powiem od razu: wsz�dzie, gdzie skierowałem kroki, trafiałem na mon-
stra. To miasto przypominało wszystkie horrory zebrane w jeden. Najpotwor-
niejsze makija�e Lona Chaneya wydawały si� przy tym dzieci�c� mask� kar-
nawałow�, a potwory z wyspy doktora Moreau mogłyby uchodzi� tutaj za
faworytów w konkursie pi�knoS
ci.
Jezu Chryste.
�sma wieczór. Niebo na wschodzie poszarzało, a na zachodzie zalało si�
krwist� czerwieni�. Czy�bym postradał zmysły? Miasto potworów, wszyscy
si� odwracaj�, nikt si� nie odzywa, tylko pokazuje piaszczyst� drog� na
wschód.
Wgramoliłem si� do porsche a i zaraz si� okazało, �e odpoczynek mu nie
pomógł. Silnik rz�ził chyba jeszcze głoS
niej. Na szcz�S
cie samochód spełnił
moje modły i mimo wszystko ruszył.
Mo�e kilka kilometrów dalej jest inne miasteczko, mo�e dlatego chcieli
mnie tam skierowa�.
Wóz toczył si� z okropnym łoskotem. Zapaliłem S
wiatła, mimo �e nie
widziałem tu jak dot�d ani jednego samochodu. Zapadał zmierzch, wi�c uzna-
łem, �e nie zaszkodzi uwa�a�.
Przejechałem pół kilometra i silnik znieruchomiał na dobre. Mo�liwe, �e
dojechałem tam na jednym cylindrze. Usłyszałem huk, potem trzy głuche
uderzenia, potem nast�pny huk i znów trzy uderzenia. Z ka�dym odgłosem
samochód posuwał si� odrobin�, ale w ko�cu sapn�ł i zatrzymał si�. Silnik
był straszliwie rozgrzany. Porsche nie ma chłodnicy, ale dałbym głow�, �e
usłyszałem syczenie.
Tak wi�c utkn�łem na pustkowiu, pół kilometra za miastem koszmarów.
Przed sob� nie widziałem �adnych zabudowa�, autostrada zaS
została Bóg
jeden wie gdzie.
Zbli�ała si� noc.
Na prerii.
Mówiłem ju�, �e si� bałem. Ale wtedy opadła mnie wS
ciekłoS
�. Na face-
ta z Lander, który niby naprawił mi samochód, na moj� głupot�, która kazała
mi zjecha� z autostrady i na to, �e nie zdobyłem si� na myS
lenie w miastecz-
ku. Powinienem był kupi� coS
do picia, jakieS
batoniki i chipsy, �eby nie
108
umrze� tutaj z głodu. I piwo, a właS
ciwie kartonik z szeS
cioma puszkami. Co
mi szkodziło si� upi� w tej sytuacji?
Zły, wysiadłem z samochodu. Oparłem si� o błotnik, zapaliłem papiero-
sa i zacz�łem kl��. Było wpół do dziewi�tej, mrok g�stniał. Co robi�?
Próbuj� sobie wmawia�, �e post�powałem logicznie. Przed dziewi�t�
podj�łem decyzj�. Od miasteczka dzielił mnie tylko kilometr, czyli najwy�ej
dziesi�� minut marszu. JeS
li ten parszywy bar jest jeszcze czynny, kupi� so-
bie piwo i chipsy. Nie obchodził mnie wtedy odra�aj�cy wygl�d tamtych lu-
dzi. Powiedziałem sobie, �e nie sp�dz� nocy na pustkowiu, słuchaj�c burcze-
nia �oł�dka. Tego byłoby za wiele.
Poszedłem wi�c. Gdy dotarłem do rogatek, zapadła noc. R
wiatło w ba-
rze BAR-B-CUE paliło si�, wi�c szcz�S
cie nie opuS
ciło mnie całkowicie.
Tak pomyS
lałem, ale S
wiatło zgasło, kiedy si� zbli�yłem. Tego mi tylko
brakowało.
Zrobiło si� całkiem ciemno.
Nagle drzwi zaskrzypiały, otwarły si� i po chwili stan�ła w nich kelner-
ka. Widziałem tylko jej biał� sylwetk�. Zamkn�ła drzwi. Ju� miałem zapyta�,
czy podałaby mi coS
do jedzenia. Zakładałem, rzecz jasna, �e mnie nie wi-
działa. Dlatego zaskoczyło mnie, kiedy si� odwróciła.
Zamrugałem powiekami. Jako pierwsza osoba w tym miasteczku, kobie-
ta odezwała si� do mnie. Jej głos był cichy i S
wiszcz�cy; słowa zlewały si�,
jakby miała zaj�cz� warg� lub rozszczepione podniebienie.
 Zauwa�yłam przez okno, �e pan wraca  powiedziała.
Mo�e mi si� zdawało, lecz jej głos zabrzmiał S
piewnie.
Jeszcze jedno. StaliS
my naprzeciwko siebie, ale na ulicy nie było S
wiateł,
wi�c w ciemnoS
ci nie widziałem rysów jej twarzy. Po raz pierwszy od chwili,
kiedy dojechałem do miasteczka, zdawało mi si�, �e prowadz� z kimS
nor-
maln� rozmow�. Nie było trudno udawa�  wystarczyło tylko zapomnie�
odbicie jej twarzy w lustrze.
Wzruszyłem ramionami i rozeS
miałem si� ponuro.
 Samochód mi si� zepsuł i utkn�łem.  Wskazałem w stron� drogi, cho-
cia� wiedziałem, �e kobieta nie zobaczy mojego gestu.  PomyS
lałem, �e zd���
jeszcze kupi� u pani coS
do jedzenia.
Odpowiedziała dopiero po chwili.
 Przykro mi, ale właS
ciciel zamkn�ł lokal pół godziny temu. Zostałam,
�eby posprz�ta� i przygotowa� wszystko na jutro. Kuchenka jest ju� zimna.
 Mo�e chocia� piwo i jakieS
chipsy?
 Nie mog�. W kasie nie ma pieni�dzy.
 Nic nie szkodzi. Nie potrzebuj� reszty. [ Pobierz całość w formacie PDF ]