[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zdą\
yłem podyktować przed wyjazdem. Czy masz tu jakąś maszynę do pisania?
- Przykro mi. Miałam, ale w zimie zu\
yłam taśmę i do tej pory nie udało mi się jej
wymienić.
Frank rozejrzał się wokoło. Z wyrazu jego twarzy nic nie dało się odczytać. Był tu ju\

dwukrotnie, ale za ka\
dym razem mieszkał w drugim domu. Willy przygryzła dolną wargę,
widząc, \
e spogląda na buty, które porzuciła pod stolikiem do kawy, na naczynia po lunchu
pospiesznie wstawione do zlewu i gazety z ubiegłego tygodnia, które nie pamiętała ju\
,
czemu zachowała.
- Przygotuję ci coś chłodnego do picia, a potem przyniesiemy twoją walizkę -
zaproponowała skwapliwie. - Ulokowałam cię w pokoju na dole. O tej porze roku to
najchłodniejsze miejsce w całym domu. - Zabrzmiało to niemal jak próba usprawiedliwienia i
Willy spojrzała na niego, chcąc dostrzec reakcję. Chyba nie przypuszczał, \
e będzie spał z nią
razem?
Frank, wyglądający nienagannie w jasnoszarych spodniach, niebieskiej koszuli i
krawacie w \
ółte prą\
ki, którego węzeł właśnie rozluz
niał, spojrzał przez wysokie okno
wychodzące na drugi dom. Miękkie czarne włosy miał idealnie uło\
one, a blady podbródek
nie nosił śladu zarostu nawet o tak póz
nej porze.
W jego niebieskich oczach odmalowało się lekkie zdziwienie, kiedy odwrócił się do
niej i spytał:
- Czy spodziewasz się jeszcze kogoś? Wygląda na to, \
e zmierza tu jakaś delegacja.
ROZDZIAA
5
Byli otoczeni. Honda zatrzymała się z hałasem przed domem, drzwi samochodu
otworzyły się i surferzy wyskoczyli na zewnątrz. Denny krzyknął, \
e ma dla Willy
propozycję, i po chwili na dole trzasnęły drzwi. Trzy pary bosych nóg załomotały po
schodach i jednocześnie przed domem pojawił się Bain.
- Willy? Masz wolną minutę? Spot zjawił się u mnie z zakrwawioną łapą. Obejrzałem
ją, nie wygląda najgorzej, ale nie jestem pewien, czy dobrze ją opatrzyłem. Mo\
e lepiej, \
ebyś
ty na nią spojrzała?
- Hej, Willy, pamiętasz dom z betonowych bloków po tej stronie kempingu?
Słyszałem, \
e mają zamiar go rozebrać i potrzebują miejsca na zwałowanie gruzu. Chcesz go?
- Buddy uśmiechnął się i grzecznie skinął głową Frankowi, który wodził wzrokiem od
jednego do drugiego członka bandy, jakby chciał zapytać: co jeszcze? Willy uświadomiła
sobie, \
e to, i\
Frank jest tak elegancko ubrany, stawia go o dziwo w gorszej sytuacji.
- Wejdz
do środka, Bain - Willy przytrzymała drzwi, a potem odwróciła się do trzech
chłopców. - Buddy, kiedy będzie ta rozbiórka? Dadzą mi trochę czasu, \
ebym mogła zrobić
kilka kursów samochodem? Nie chcę uszkodzić sprzęgła jeepa. Bardzo je przegrzałam, gdy w
zeszłym tygodniu próbowałam wykarczować te korzenie na brzegu.
Frank westchnął cierpiętniczo i z anielską łagodnością spróbował się dowiedzieć, czy
to ona straciła rozum, czy to on zaczyna go tracić.
- Willy, po co ci u licha budynek do rozbiórki? A jeśli chodzi o tego psa, to
uprzedzałem cię, \
e będziesz miała z nim same kłopoty, nieprawda\
?
Bain porzucił całą piątkę stojącą na środku pokoju i kulejąc przeszedł przez du\
y,
przewiewny pokój. Przesunął bieliznę, którą Willy miała zamiar poskładać : odło\
yć na
miejsce, a potem usiadł na wytartej sofie. Najwyraz
niej miał zamiar napawać się wspaniałym
przedstawieniem, a\
do szczęśliwego końca. Willy mimowolnie podą\
yła spojrzeniem za jego
wzrokiem. Spostrzegła, \
e tak jak mu radziła, zdjął tenisową piłkę z haka holowniczego jeepa
i zało\
ył ją na czubek laski.
Przypomniała sobie, \
e w ciągu ostatnich paru dni nie posługiwał się laską. Czy
nastąpiło pogorszenie? Czy po prostu chciał w ten sposób wzbudzić współczucie?
- Dobrze - oznajmiła stanowczo, z trudem odwracając spojrzenie od zarysu jego
ciemnowłosej, dumnej głowy. - Frank, póz
niej ci to wszystko wytłumaczę. Buddy, chętnie
wezmę ten gruz je\
eli uwa\
asz, \
e dadzą mi czas na zabranie go. Gdyby przyczepa cię\
arowa [ Pobierz całość w formacie PDF ]