[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Przewrócił oczami i kiwnął głową w kierunku skoczka numer 6. Zanim odwrócił się znów do Leii,
Chewbacca zdążył porozumiewawczo mrugnąć błękitnym okiem. - Posłuchaj, jak ciężko ranni są ci
goście? - zapytał. - Ile czasu upłynie, zanim będziemy mogli ich gdzieś podrzucić i wyruszyć w
dalszą drogę?
- No cóż... - Leia przechyliła głowę w namyśle. - Nie są tak ciężko ranni, jak można było się
obawiać. Większość ma tylko lekkie oparzenia... Ich toporne pancerze z lawy widocznie nie są
wcale takie toporne.
Han ponuro pokiwał głową.
- A zatem strzały w głowę - powiedział.
- Hanie... - żachnęła się księżniczka.
- Sama widzisz, co zamierzają zrobić Artoo - uciął Solo. Spojrzał z niesmakiem na KYD-21,
który trzymał w dłoni, i wsunął go do kabury.
Leia pokiwała głową i spojrzała znów na Mindoran.
- Spróbuję wam pomóc z tym  złomem - powiedziała przyjaznym tonem. Podeszła do
mężczyzn, którzy usiłowali zainstalować robotowi sworzeń ogranicznika. Nie czekając na
odpowiedz
, łapała za sworzeń, dotykając jednocześnie palców Mindoranina. Posłała mu przy tym
ostentacyjnie przyjazny uśmiech. Mężczyzna lekko się zarumienił i odpowiedział także uśmiechem.
- Lepiej niech pani uważa - ostrzegł. - Ten mały potworek może i wygląda nieszkodliwie,
ale potrafi wysyłać tak silne wyładowania elektryczne...
- Nie szkodzi - burknęła księżniczka i jednym energicznym ruchem zdezaktywowała
sworzeń. - Ten robot należy od dawna do mojej rodziny. Artoo, włącz zasilanie. Co się stało z
Lukiem?
R2-D2 zagwizdał radośnie i obrócił kopułkę, kierując swój holoprojektor na płyty pokładu.
Urządzenie obudziło się do życia - i wszyscy zobaczyli wizerunek Aeony Cantor.
- Nie o to chodzi - sprzeciwiła się księżniczka. - Wiemy, kim ona jest. Gdzie Luke?
Mały robot ponownie zagwizdał, tym razem bardziej nagląco, i jeszcze raz wyświetlił
wizerunek Aeony.
- Artoo... - zaczęła Leia.
- Niech pokazuje, co chce - wtrącił się Han i odruchowo opuścił dłoń do blastera KYD.
Skrzywił się, kiedy poczuł obcą kolbę. - Chcę to obejrzeć.
Z głośnika R2-D2 przemówił zarejestrowany męski głos:
- A jeżeli ten ktoś, kto po niego przyjdzie, nie będzie rycerzem Jedi?
Odpowiedział mu wizerunek Aeony:
- Wówczas zabierzemy jego statek i pozostawimy go dla Topniaków. Przynajmniej nie
będziemy musieli sami go zabijać.
Han zaklął pod nosem. Odwrócił się, wyciągnął KDY z kabury, skierował wylot lufy w
czoło Aeony i nacisnął spust.
Usłyszał tylko suchy trzask.
- O rany, ale jesteś szybki! - Aeona wyszczerzyła do niego zęby w przekornym uśmiechu. -
Przepraszam za ten blaster... Ktoś musiał z niego wyciągnąć ogniwo energetyczne. Okazuje się, że
mimo wszystko to nie była uczciwa zamiana, hm?
Wyciągnęła z kabury ukochany BlasTech Hana i wymierzyła w jego twarz.
- Następna wymiana również nie będzie zupełnie uczciwa - oznajmiła. - Bo bardzo podoba
mi się też twój statek.
ROZDZIAA
10
W głębokim mroku, w cieniu ekranu holomontażowego monitora - jedynego z
ródła światła
w jaskini - stary mężczyzna pilnie ćwiczył rolę Luke a Skywalkera, w którego zamierzał się
wcielić.
- Posłuchaj mnie, Blackhole, Shadowspawn czy jak tam się naprawdę nazywasz -
powiedział cicho, zmuszając błoniaste usta do artykułowania dz
więcznych samogłosek i miękkich
spółgłosek charakterystycznego dla Zewnętrznych Rubieży barbarzyńskiego akcentu Skywalkera. -
Jestem Jedi, ale nigdy nie odbyłem szkolenia podobnego do tego, jakie podobno przechodzili dawni
rycerze... Nie, nie, nie. Nie  przechodzili , to ma brzmieć jak  pschoz
li . Prawie nie słychać
samogłosek. Pschoz
li.
Stary mężczyzna westchnął. Miałby przeżyć resztę życia, udając niedokształconego
wieśniaka? Chyba że w końcu nagroda okaże się warta tego poświęcenia i nikt się nie dowie o jego
osobistym poniżeniu, ale...
Może po dziesięciu czy dwudziestu latach władania odrodzonym Imperium zacznie
stopniowo  nabywać cywilizowanego sposobu mówienia, ale na razie musi udawać. Mógłby
pożegnać się z ostatecznym zwycięstwem, gdyby rebelianckie szumowiny odkryły, że ich ukochany
Jedi nagle zaczął mówić z takim akcentem, jakby odebrał wykształcenie na Coruscant, a jego
nauczycielem był ktoś z planety Dromund Kaas.
Chudym palcem włączył aparaturę do holomontażu i cofnął nagranie o dwie minuty, żeby
jeszcze raz obejrzeć każdy najdrobniejszy szczegół sposobu zachowania, wysławiania się, gestów,
przechylania głowy i marszczenia brwi młodego Skywalkera. Dla planów starca to było
najważniejsze... te kilka obrazów, które zarejestrowały holokamery umieszczone w noszonych
przez czarnych szturmowców pancerzach ze stygium i ukryte urządzenia rejestrujące w Pieczarze
Mrocznego Tronu. Starzec nie dysponował niczym więcej, co mogłoby mu pomóc w naśladowaniu
prawdziwego Luke a Skywalkera.
Istniały wprawdzie niezliczone holodreszczowce i oglądanie ich pomagało mu w
przygotowaniach, zwłaszcza w stworzeniu teatralnej osobowości Shadowspawna i zaprojektowaniu
Mrocznego Tronu... ale wygenerowany przez komputer wizerunek Wieśniaka Bohatera nie
przekonałby nikogo oprócz tępych, łatwowiernych fanów, którzy uwielbiali oglądać i podziwiać
takie wymyślone wizerunki.
Kiedy Luke Skywalker ocaleje po Bitwie o Mindora, nikt nie może nawet podejrzewać, że
legendarny bohater jest w rzeczywistości tylko skorupą... żyjącym i oddychającym systemem do
podtrzymywania życia i umysłu starego mężczyzny.
Człowieka, którego kiedyś nieliczni znali jako Lorda Cronala, dyrektora Imperialnego
Wywiadu, a wielu nieszczęśliwych przeciwników Imperium jako Blackhole a, Rękę Imperatora... i
który już dwa dni póz
niej będzie znany w całej galaktyce jako Luke Pierwszy Skywalker,
Imperator.
Dążenie do zdobycia władzy przez Cronala rozpoczęło się od wizji: wizji Ciemności.
Prawdę mówiąc, było to coś więcej niż wizja, a nawet zwykła przepowiednia czy przeczucie
przyszłości. Dla Sióstr Nocy z Dathomiry był to Sercocień. Inni władcy Mocy mieli na określenie
tego zjawiska inne słowa.
Cronal nazywał to po prostu Ciemnowidzeniem.
Głęboko w rejonie, nazywanym przez Starą Republikę, a póz
niej przez Imperium,
Nieznanymi Rejonami, znajdowała się ogromna chmura pyłu, skał i międzygwiezdnego gazu, która
pulsowała krwistym blaskiem, wypromieniowując energię usytuowanych w jej środku dwunastu
gwiezdnych gromad. To była Mgławica Perann, a dwanaście otaczających ją gromad nosiło [ Pobierz całość w formacie PDF ]