[ Pobierz całość w formacie PDF ]

powoli  mimo wszystko też cieszę się, że zostałam.
 Włosy Aurian były straszliwie splątane i pełne piachu; twarz miała brudną, zalaną
łzami i pokaleczoną przez pył; jej ubranie wyglądało jak kupa postrzępionych szmat 
ale dla Anvara, który wreszcie trzymał ją w ramionach, nigdy dotąd nie była
piękniejsza. Tyle chciał jej powiedzieć, ale wszystko to mógł odłożyć na przyszłość 
przyszłość, którą Aurian, świadomie czy nie, w końcu mu podarowała.
Kiedy świt zaczął budzić się nad diamentową pustynią, Aurian spojrzała w górę,
odrywając wzrok od swoich zmęczonych stóp i zobaczyła, że wreszcie dotarli do
końca pustyni. Ledwie żywi ze zmęczenia Magowie i Shia wlekli się całą noc, modląc
się, by dojść do schronienia, zanim wstanie słońce. Chociaż Aurian była zupełnie
wykończona, chociaż jej duszę okrywał cień smutku, serce miała dziwnie radosne.
Przykro mi, Forralu, pomyślała, ale nie mogłam iść za tobą, jeszcze nie teraz. Nie
wierzyłam ci, kiedy mówiłeś, że z
le zrobię, jeśli w żalu odrzucę życie, ale miałeś rację,
mój kochany. Miałeś rację. %7łycie to nie tylko żal i zemsta. Jest jeszcze przyjaz
ń,
nadzieja i dalsze istnienie po śmierci  i może, jeśli przeznaczenie okaże się łaskawe,
doczekam chwili, w której zobaczę, jak twój syn znajduje w nim swoje miejsce.
Aurian przerwała gwałtownie, zaskoczona. Syn? zdziwiła się. Skąd wiem, że to
chłopiec? Ale zrozumiała, że wie. I to z całą pewnością. Zdumiona, skierowała swe
myśli do wewnątrz i nagle poczuła nie jakąś iskrę życia, ale umysł. Maleńki, nie
uformowany jeszcze umysł, lecz na pewno jej syna. Po raz pierwszy rozpoznał ją i
jego wątłe, ledwo zdolne do skupienia się myśli sięgnęły do niej ufnie i z ogromną
miłością.
 Anvar!  krzyknęła.
W niezwykłym podnieceniu natychmiast musiała podzielić się tym odkryciem z
najdroższym przyjacielem. Odwrócił się do niej, a Aurian przebyła przestrzeń
pomiędzy nimi, jakby podobnie do Raven miała skrzydła. Objęła go mocno, śmiejąc
się na widok jego zaskoczonej twarzy. Wyrzucała z siebie słowa, jedno za drugim,
chcąc od razu przekazać mu dobrą nowinę.
 Anvar, to jest syn! Poczułam go! Rozpoznał mnie! Ja& on mnie kocha, Anvar!
 Naprawdę? Ty& to znaczy on& tak? Och, Aurian!  Anvar zakręcił nią, aż
zawirowało jej w głowie, jego błękitne  oczy pojaśniały, a z twarzy biła euforia. I
nagle, jakby dołączając do ich świętowania, radosny krzyk dobiegł ich z oddali, z
miejsca, gdzie krawędz
lasu stykała się z pustynią. Mrugając oczami, Aurian
spojrzała w górę i dostrzegła Yazoura obejmującego Eliizara i Nereni. Za nimi stała
znajoma, ogromna postać Bohana z twarzą rozciągniętą w uśmiechu. Shia zaraz
wdrapała się po stromym zboczu, by się z nimi spotkać, a Aurian i Anvar spojrzeli po
sobie.
 Dziękuję ci, Anvar, że kazałeś mi zostać  powiedziała miękko Aurian. Mag w
odpowiedzi uśmiechnął się do niej  tym rzadkim, cudownym uśmiechem, który
zawsze potrafił poruszyć jej serce. Aurian chwyciła go za rękę i razem poszli powitać
przyjaciół.
Miathan, ukryty w swej wieży, odrzucił kryształ klnąc z wściekłości, że właśnie w
takim momencie zdecydował się podglądać Aurian. Jak ona śmie być szczęśliwa! Jak
śmie cieszyć się tym mieszańcem, bękartem przeklętego wojownika! I tym drugim,
którego on sam spłodził! No cóż, jeszcze się na nich zemści&
 Zobaczymy, jak się ucieszysz, moja droga, kiedy urodzisz tego potwora, którego
nosisz  wymamrotał.  Zanim z tobą skończę, będziesz mnie błagać o śmierć!
Nadal mamrocząc ponuro, Arcymag poszedł podnieść kryształ, który potoczył się
do ognia, odłupując i niszcząc marmurowy kominek.
Jeszcze nie wszystko stracone, pocieszał się. Nadal posiada broń, a bunt Eliseth w
niewielkim stopniu pomieszał jego plany. Zemsta jest tym słodsza, im dłużej się na
nią czeka  a tym razem mu się uda!
This file was created with BookDesigner program
bookdesigner@the-ebook.org
2010-12-02
LRS to LRF parser v.0.9; Mikhail Sharonov, 2006; msh-tools.com/ebook/ [ Pobierz całość w formacie PDF ]