[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Anglii) jako metodycznie generowaną folie circulaire na przygotowanej już do tego, to znaczy
gruntownie chorej glebie. Nikt nie może swobodnie postanowić, że zostanie chrześcijaninem: nie
można się  nawrócić" na chrześcijaństwo  trzeba być na to dostatecznie chorym... My inni, którzy
mamy odwagę, by cieszyć się zdrowiem, a także odwagę, by gardzić, tak jak my gardzić śmiemy religią,
która uczyła fałszywie rozumieć ciało! która nie chce się wyzbyć zabobonnej wiary w duszę! która
niedostateczne odżywianie się ma za  zasługę"! która zwalcza zdrowie jak swego rodzaju wroga, diabła,
pokusę! która wmówiła sobie, że w ścierwie ciała można nosić  doskonałą duszę", i musiała sobie w
tym celu sporządzić nowe pojęcie  doskonałości", bladą, chorowitą, idiotycznie marzycielską istotę, tak
zwaną  świętość"  świętość, która sama jest tylko szeregiem przejawów zabiedzonego, wyczer-
panego nerwowo, nieuleczalnie zepsutego ciała!... Ruch chrześcijański, jako ruch europejski, jest od
samego początku zbiorowym ruchem wszelkiego rodzaju wyrzutków i odpadków:  dzięki chrze-
ścijaństwu chcą one osiągnąć władzę. Chrześcijaństwo nie jest wyrazem schyłku jakiejś rasy, lecz
agregatem zewsząd się tłoczących i wzajemnie się poszukujących form dekadencji. Czynnikiem, który
umożliwił powstanie chrześcijaństwa, nie jest, jak się zwykło uważać, zepsucie samego antyku,
dostojnego antyku: nie sposób dostatecznie ostro sprzeciwić się uczonemu idiotyzmowi, który
jeszcze dzisiaj coś takiego utrzymuje. W czasach, gdy chore, zepsute warstwy czandalów przechodziły
w całym imperium na chrześcijaństwo, istniał właśnie typ przeciwstawny, dostojność, w jej
najpiękniejszej i najdojrzalszej postaci. Panem stała się wielka liczba; zwyciężył demokratyzm
instynktów chrześcijańskich... Chrześcijaństwo nie było religią narodową, nie było uwarunkowane
rasowo  zwróciło się ono ku wszelkiego rodzaju wydziedziczonym, wszędzie miało swych
sprzymierzeńców. Chrześcijaństwo zwróciło urazę, instynkt ludzi z gruntu chorych, przeciwko
zdrowym, przeciwko zdrowiu. Wszystko, co udatne, dumne, butne, zwłaszcza piękno, kłuło je w
 25
oczy i uszy. Jeszcze raz przypominam nieocenione słowa Pawła.  Bóg wybrał właśnie to, co głupie w
oczach świata, aby zawstydzić mędrców, upodobał sobie w tym, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to,
co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone": oto formuła, in hoc signo tryumfowała
dekadencja.  Bóg na krzyżu
 czy nadal nikt nie rozumie straszliwej idei, która kryje się za tym symbolem?  Wszystko, co
cierpi, wszystko, co wisi na krzyżu, jest boskie... My wszyscy wisimy na krzyżu, zatem my wszyscy
jesteśmy boscy... Jedynie my jesteśmy boscy... Chrześcijaństwo było zwycięstwem, przyniosło zagładę
bardziej dostojnemu usposobieniu
 chrześcijaństwo było do tej pory największym nieszczęściem ludzkości.  
52.
Chrześcijaństwo pozostaje w konflikcie również ze wszystkim, co duchowo udatne  jedynie
chorego rozumu może ono używać jako rozumu chrześcijańskiego, bierze stronę wszelkiego
idiotyzmu, wyklina  ducha", wyklina superbia zdrowego ducha. Ponieważ choroba należy do istoty
chrześcijaństwa, przeto typowy stan chrześcijański,  wiara", również musi być formą choroby, a
wszystkie proste, prawe, naukowe drogi do poznania muszą zostać odrzucone przez Kościół jako drogi
zakazane. Już wątpienie jest grzechem... Zupełny brak psychologicznej czystości u kapłana 
zdradzający się spojrzeniem  jest następstwem dekadencji  wystarczy poobserwować histeryczne
niewiasty, a także dzieci o rachitycznych predyspozycjach, by zauważyć, z jaką regularnością
wyrazem dekadencji jest instynktowna fałszywość, rozkosz czerpana z kłamstwa, popełnianego dla
samego kłamania, niezdolność do spoglądania prosto w oczy i do prostych kroków.  Wierzyć", [ Pobierz całość w formacie PDF ]